Nikt nie zmusi mnie do tego, abym przestał lubić kogoś przez wzgląd na jego: kolor skóry, narodowość, płeć, wierzenia, poglądy, wiek, zewnętrzną brzydotę czy fizyczne lub umysłowe niedostatki, ale i nikt nie zabroni mi znielubić a nawet znienawidzić kogoś za jego podłe postępowanie, jeśli jest on w stanie, w sposób świadomy, nim kierować.

Homo sapiens przestajemy być wtedy, kiedy zgodzimy się na to, że istnieć mogą wciąż jeszcze „lepsze” i „gorsze”: rasy, kultury, cywilizacje… ludzie.

Nie do zaakceptowania jest inność czyjegoś zachowania, która obraża poczucie społecznej przyzwoitości i człowieczeństwa.

Łatwiej zaakceptować równość w biedzie niż nierówność w dochodach.

Zgadzam się, że własność pochodząca z uczciwej, osobistej pracy bądź uzyskana w drodze spadku czy darowizny jest rzeczą świętą. Nie zgadzam się tylko z tym, że ta, która bierze się z okradania całych narodów, staje się ostatnio bezgrzeszną.

Kto kogoś nie aprobuje, ten go unieważnia.