***Kiedyś

Kiedyś –
uczynił, że skrzydła jej wyrosły…

Teraz –
oczy zapłakane łzami
takie smutne
szare
bez życia
Usta
wykrzywione z bólu –
szminka rozmazana
Palce
poranione pasem
krew zaschnięta
lekko odbiła się na koszuli
Dłonie
roztrzęsione strachem
dygoczą
nie mogąc utrzymać szklanki

Siedzi cicho

schowana w kącie
skulona –
kobieta bez płci
z twarzą anioła –
prezentuje
samotność do wzięcia
w pustce jej codzienności

Nie szlocha
Nie oddycha
Nie istnieje

Nadchodzi kat – mąż
znowu zapomniała
umyć kubka
po herbacie…


***Rozebrałam różę

Rozebrałam różę
do naga
z płatków odarłam słowa
Drżały jej liście –
nie płakała
Eszeweria blada